در قرن هفدهم، مبلمان نظری سبزوار مبلمان تکامل یافت و تبدیل به مبلمانی شد که در سالن‌ها و حیاط‌های اجتماعی استفاده می‌شد: برای تشویق مکالمات بین آقایان، درباریان و درباریان، در محیطی راحت، و نیمکت ساده با بالشتک پوشانده شده بود.
پشت پر شده از پارچه های غنی، برای استراحت دادن به پشت، و دسته ها برای استراحت بازوها. سپس به آن صندلی بازو می گویند.
در دوران لویی چهاردهم و لویی پانزدهم، پدهای پشتی، صندلی و دسته‌های دستی آن را راحت‌تر می‌کرد، در حالی که سازه‌های چوبی ظرافت و ظرافت پیدا کردند. صندلی بغل، به‌عنوان عالی، تبدیل به مبلمان سالن‌های مد روز شد و برای ساعت‌ها گفتگوی دلپذیر بین اشراف، بورژواهای ثروتمند و روشنفکران عصر روشنگری مساعد شد.
در دوران لویی شانزدهم، شکل‌های آن صاف‌تر شد، اما همچنان به همان اندازه راحت‌تر شد ما همچنین مبلمان «ترکی» و «عثمانی» را می‌بینیم، این اصطلاحات مترادف با لذت‌های نفسانی و تصفیه‌شده هستند که شایسته یک سلطان یا یک پاشا هستند.
به سادگی تکیه گاه این مبل از برند سافت لاین را کج کنید تا به راحتی آن را به تختی با ابعاد 131 در 199 سانتی متر تبدیل کنید.
یک طرح بسیار اصلی! نشیمن کاناپه ژاپنی استایل از یک فوتون تا شده از وسط ساخته شده است. با باز کردن آن، تختی به ابعاد 140 در 200 سانتی متر می گیرید.
این مبل تبدیل پذیر با خطوط ظریف خود، طراحی معاصر بسیار موفقی دارد. در این اتاق نشیمن بی عیب و نقص، ظرافت بیشتری به ارمغان می آورد. در عصر، فقط آن را باز کنید تا به یک تخت دنج تبدیل شود.
در نیمه دوم قرن بیستم، پیشرفت جوامع بدین معنا بود که اتاق اصلی خانه دیگر آشپزخانه نیست، که قبلا تنها اتاق گرم شده بود، بلکه اتاق نشیمن یا اتاق نشیمن به سبک آمریکایی بود، اتاق نشیمن که در آن غذا خوردن و جایی که دریافت می کنیم، که مبل را به یک مبلمان دلپذیر جهانی تبدیل می کند که اغلب با صندلی های راحتی، میز قهوه خوری، لامپ ها همراه است.
مبل کلاسیک که از یک نیمکت، یک تکیه گاه و تکیه گاه در دو طرف تشکیل شده است که آن را از مبل هایی که نه پشتی دارد و نه تکیه گاه بازو را متمایز می کند، شکلی مستقیم دارد که معمولاً در وسط اتاق یا روی دیوار داریم. اما توانسته است خود را با سایر زمینه ها و کاربردهای دیگر تطبیق دهد:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.